با عرض سلام،
همان گونه که وعده داده بودم، امروز به ثبت يکی از اشعار خوانده شده توسط شادروان آقای شجريان می‌پردازم. از آنجا که ارادتمند آستان استاد سخن ایران، سعدی عليه الرحمه هستم اولین شعر را به او اختصاص می‌دهم. این غزل بی‌بدیل را خسرو آواز ایران در نوا به صورتمرکب خوانیو با همنوازی نی استاد محمد زمزمه کرده‌اند که در آلبوم مشهور نوا با آهنگسازی شادروان پرویز مشکاتیان عرضه شده است:
بگذار تا مقابل روی تو بگذريم
يده در شمايل خوب تو بنگريم
شوق است در جدایی و جور است در نظر
هم جور به که طاقت شوقت نیاوریم
روی ار به روی ما نکنی حکم از آن توست
بازآ که در قدمانت بگستریم
ما را سریست با تو که گر خلق روزگار
دشمن شوند و سر برود هم بر آن سریم
گفتی ز خاک بیشترند اهل عشق من
از خاک بیشتر نه، که از خاک کمتریم
ما با توایم و با تو نه‌ایم نیست بوالعجب
در حلقه‌ایم با تو چون حلقه بر دریم
از دشمنان برند شکایت به دوستان
چون دوست، دشمن است شکایت کجا بریم
نه بوی مهر می‌شنویم، از تو ای عجب
نه روی آن که مهر دگرکس بپروریم
ما خود نمی‌رویم دوان از قفای کس
زان می‌برد که ما به کمند وی اندریم
سعدی تو کیستی که در این حلقه کمند
چندان فتاده‌اند که ما صید لاغريم
نوای طرب شکایت ,دشمن ,دوست، دشمن منبع
درباره این سایت